bir tuhaf adam -2-

kötü sözlerle bir sorunu yoktu; fakat bir iltifat karşısında ne yapacağını bilemezdi.

felaket

"sakin ol." diye tembihledi kendi kendine, "heyecana kapılman, hiç hayra alamet değil."...

sahip olduğu zariflikten bihaber kadının, tüm güzelliğiyle gelişini gördüğü anda, nasıl bir felakete doğru koşar adım gittiğini anladı.

gülümsedi.

bir tuhaf adam

eve iş getirmez, işten başka yere gitmez, yine de varlığının farkında olan var mı merak ederdi.

kendisinin farkında olmadığı yokluğunu; hiç kimse hissetmezdi.

kurt

doğu yakasında bir şehrin silüetine uyanılır, gri bir gökyüzünden düşen yağmur damlalarının ıslattığı camdan gözüken...

ve radyoda henüz kendini vurmamış bir adam şarkı söyler: "...i'm going where the cold wind blows..."