unutan bir adamın anıları -2-

bugün, yine cebimde ismimin, soy ismimin ve adresimin yazılı olduğu bir kart bulunca doktora gitmeye karar verdim.

evime yakın bir doktor olacaktı, ona gitmeye karar verdim. muayenehaneden girdiğimde, sekreteri beni güleryüzle karşıladı. doktorun odasına girdiğimde beni adımla beraber selamladı ve ekledi:

"hatırlamakta güçlük çektiğinizi tahmin ediyorum."

unutan bir adamın anıları -1-

okuduğum kitaplardaki karakterlerin isimlerini unutmamla başladı her şey ve başladığında önemli olmadığını düşündüm.

çıktığım sınavlardan sonra soruları unutuyordum ki bu da o kadar olağandışı bir şey gibi gözükmüyordu gözüme.

aynı hikayeleri anlatıp duruyordum aynı insanlara ve farkında bile değildim.

tüm bunlar yeni başlıyordu ve daha da kötüleşmeden durmayacaktı.

recm

"ilk taşı babama attırdılar, gelmedin. ağabeylerim birer birer, öfkeyle savurdular kollarını, yine yoktun. iftira eden kocam taşı attığında da gelmedin.

şimdi nasihat ettiğin dürüstlüğünle söyle ey yaradan, sen tüm adaletinle beraber ben katledilirken neredeydin?"

cinayet

yapamaz sanıyordu... içinde bulunduğu ızdırap dayanılmaz olmasaydı asla da yapamazdı; fakat çektiği acı gözlerinden okunuyordu ve bu yüzden yapmalıydı.

zar zor kaldırdı kolunu. bir an için göz göze geldiler. "yapma" der gibiydi...

ancak yapamayacağını düşündüğünü yaptı ve tetiğe asıldı. ilk denemesinde beceremedi. öylesine takati yoktu ki...

bir sonraki seferde ise kulakları delip geçen bir ses yükseldi bir an için.

çok sevdiği atının bacağı kırıldığı için, onu vurmak zorunda kalmıştı...

kelimelerin anlatamadığı

yalnız başına, kendi hayatını yaşıyordu, halinden de memnundu; fakat anlatmak isteyince kelimelerle tarif edemediği bir şey vardı. şöyle derdi:

"keyif aldığım şeyleri yapıyorum. geziyorum, eğleniyorum, istiyorsam bunalıma giriyorum... yine de bir şey eksik... benimle olması gereken, ihtiyaç duyduğum... sürekli anahtarımı ya da cüzdanımı unutmuş gibiyim; fakat bilmiyorum.

bir yaren mi ihtiyaç duyduğum, yoksa şemsiyemi mi evde unuttum?"