1 Nisan 2009 Çarşamba

öfke

öylesine bir alev sarmıştı ki bedenimi, her daim soğuk ellerimle tenime dokunamıyordum. kendimi dizginlemek için, bir şeyler karalamaya başladım. kelimeler yazıyordum fakat bunlar cümleler oluşturmuyorlardı. sonra, "bunlar olsa olsa bilinç altımın dışavurumudurlar." diye düşündüm.

yazdıklarımı okuduğumda, tamamen haklı olduğumu gördüm...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder