öfkesi, her içinden geçişinde tüylerini ürpertirdi ve bir gün bile terk etmedi onu.
aynada sadece kendi gördü gözlerinde, sadece yalnızken sövdü, yalnızdı ne zaman bağırıp çağırmak istese, her seferinde...
kimseyi de inandıramadı bu yüzden, içinde nefes alan ve ruhuyla beslenen öfkesine.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder